We voeren tijdens onze Wd'nweken over het grootste natuurgebied van Nederland, onderdeel van de Werelderfgoedlijst: De Waddenzee. Nergens in ons land ervaar je meer ruimte, nergens is de stilte voelbaarder, nergens is de natuur zo alom aanwezig. Geen enkel gebied in Nederland heeft zoveel zonuren als de Waddenzee. Je kunt een week lang zeilen en schilderen en spelenderwijs bruin worden.

Op de Waddenzee ervaar je de schoonheid van de elementen. Je ziet de zon schitteren in miljoenen twinkelende sterretjes die meedeinen op het ritme van de golven.

Je ziet monumentale wolkenluchten en hun spel van licht en schaduw op het water.

Passerende schepen zijn vaak een lust voor het oog. In het weekend kan het wemelen van de witte zeilen op de Wadden. Ze steken helder af tegen een blauwe lucht. We zien de veerboten met zwaaiende vakantiegangers op weg naar de eilanden. Vissersboten in bedrijf slepen een wolk van meeuwen achter zich aan. Af en toe passeert er een vrachtschip op weg naar Harlingen. Maar het mooist zijn toch de schepen van de bruine vloot!

Op de Waddenzee wemelt het van het leven. Je ziet zwermen vogels en zonnende zeehonden. Bij het droogvallen ervaar je het jonge leven op de bodem van de Waddenzee: allerlei soorten schelpen en zeewier, kleine visjes, kwallen en krabbetjes, zeesterren en grote grillige oesterschelpen, bezaaid met pokken.

Tijdens de Wad'nweek hopten we van eiland naar eiland. Het gaf ons de ruimte om te wandelen, struinen of fietsen. En om de schoonheid van de eilanden te tekenen en schilderen. Je vindt er kleine karakteristieke dorpen, stranden en duinen, bossen en kwelders. We hebben bijna altijd overnacht in een van de havens van de Waddeneilanden. Een enkele keer lagen we een nacht voor anker om zacht wiegend in slaap te vallen.