Bleu et Vert

creatieve vakanties

tekenen, schilderen, beeldhouwen, zingen, theater
in Frankrijk en Nederland

Hoe heerlijk kun je smikkelen?

Bleu et Vert receptenblog

De momenten dat ik met het allermeeste plezier sta te koken, heb ik het gevoel dat ik boven mezelf uitgetild word. Terwijl ik proef, ruik, kijk en voel ontstaat de maaltijd onder mijn handen. Door me te verbinden met het eten en de mensen waarvoor ik het ga maken borrelen de ideeën naar boven, herinner ik me eerder goed gelukte gerechten of komt er een idee voor iets nieuws.
Op deze manier koken de meesten van onze Bleu et Vert koks. Het maakt tevens duidelijk waarom het door cursisten al zo lang begeerde handboek van de Bleu et Vert keuken nog niet is uitgegeven. In de recepten zou vooral staan: proef, durf, experimenteer en pas aan als het niet naar je zin smaakt.
(Susan Ebbers, januari 2009. Uit: recept crisiskoekjes)

Een selectie van Bleu et Vert recepten.
Reageren? Graag!

Een gewokt groentegerecht met uien, knoflook, walnoten, spek- of kaasblokjes

Lastige groenten

In Buren is een biologische boerderij die in hun assortiment ook groente- en fruitpakketten levert. Wij zijn hier in Wamel het afhaalpunt. Elke donderdag levert de goudsbloem de pakketten bij ons af en komen mensen uit de streek ze ook weer afhalen.
Naast groenten en fruit kunnen we van alles biologisch bestellen: Brood, droogwaren, zuivel, etc. Het grote voordeel van deze constructie is dat wij nog nauwelijks de supermarkt in hoeven. Een keer per week door de voorraad lopen en via de pc een bestelling doorgeven en twee dagen later hebben we weer een weekvoorraad biologisch eten in huis.
Bij de groentepakketten is het altijd even afwachten. Het is leuk dat je zo nu en dan groenten eet, die je normaal in de winkel zou laten liggen. Zo komen we ook eens toe aan rode kool of snijbiet.
Maar er zijn ook groenten die ik ondanks mijn ruime opvattingen liever niet tref in de groentetas. Dat zijn de lastige groenten. Het meest beducht ben ik voor schorseneren. Gelukkig komen we die maar eenmaal per jaar tegen en Susan kan er iets lekkers van maken. Daar bof ik mee.
Onlangs vond ik een forse paarse koolrabi in de tas. Nou ben ik daar niet zo heel dol op en ook als kok heb ik andere kwaliteiten. Maar met Googlen kom je tegenwoordig een heel eind. Eigenlijk zijn kookboeken overbodig geworden met het wereldwijdeweb. Tik een lastige groente in en binnen één seconde rollen er tientallen recepten over het scherm. Zo gezegd zo gedaan.
Net als bij een kookboek, gebruik ik het kookwww niet om slaafs te volgen, maar laat ik me erdoor inspireren. Even kijken wat we nog meer in huis hebben, verschillende recepten doorlezen en wat dingen schrappen of combineren en voila: Een geheel nieuwe variant is geboren:

Paarse wwwkoolrabi
Ingrediënten:
een forse knol koolrabi
een scheutje olijfolie
een grote ui
een teen knoflook
200 gram spekblokjes
2-3 eetlepels gembersnippers
3-4 eetl. walnoten in stukjes
gemalen komijn of komijnzaad
zout en peper
1 eetlepel tuinkers
evt 200 gram blokjes kaas

Snij de koolrabi in dobbelstenen en bestrooi ze met wat zout. Laat dat 10-15 minuten intrekken. Ondertussen verhit je de olijfolie in een wok of braadpan. Fruit de ui hierin goudgeel. Voeg vervolgens de spekblokjes en de geperste knoflook toe en bak het geheel enkele minuten onder voortdurend roeren.
Doe de koolrabiblokjes erbij en de gembersnippers. Laat het weer enkele minuten smoren onder regelmatig roeren. Proef de blokjes om ze op de gewenste gaarte te krijgen. Ik smoorde ze nog geen vijf minuten, maar wij zelf houden van een stevige beet. Voeg de walnoten toe en maak de smaak af met gemalen komijn, zout en vers gemalen peper. Knip na het opdienen nog een eetlepel tuinkers over de borden.
Vega’s kunnen i.p.v. de spekblokjes ook kaasblokjes gebruiken. Doe die dan pas op het eind in de pan, tegelijk met de walnoten. Even laten smelten en opdienen.
Je kunt de wwwkoolrabi eten met een salade en gekookte aardappelen of rijst.
Ik vond het zo lekker dat ik de koolrabi heb geschrapt van de lijst met lastige groenten.
Eet smakelijk!

Gerrit van Meurs, september 2013.